Η Μο­νή του Α­γί­ου Στε­φά­νου βρί­σκε­ται στο νο­τι­ο­α­να­το­λι­κό ά­κρο της συ­στά­δας των με­τε­ω­ρι­κών βράχων, ακρι­βώς πά­νω α­πό την Κα­λαμ­πά­κα, και εί­ναι το μό­νο μο­να­στή­ρι που ε­πι­σκέ­πτε­ται κα­νείς χωρίς να ανε­βεί σκα­λιά, για­τί η προ­σπέ­λα­ση σ' αυτό γί­νε­ται με μι­κρή γέ­φυ­ρα.

Η θέ­α α­πό τον ε­ξώ­στη της μο­νής είναι μα­γευ­τι­κή. Στα πό­δια του βρά­χου απλώ­νε­ται η πό­λη της Καλαμπά­κας, με τον πο­τα­μό Πη­νει­ό πιο πέ­ρα στο βά­θος.

Από το 1961 λει­τουρ­γεί ως γυ­ναι­κεί­ο μο­να­στή­ρι με πο­λυ­με­λή και δρα­στή­ρια αδελ­φό­τη­τα, η ο­ποί­α, παράλ­λη­λα με το πλού­σιο πνευ­μα­τι­κό και φι­λαν­θρω­πι­κό έρ­γο, έ­χει να ε­πι­δεί­ξει και α­ξι­ο­θαύ­μα­στο ανακαι­νι­στι­κό και οι­κο­δο­μι­κό έρ­γο στη μο­νή.

Η ι­στο­ρί­α των πρώ­των χρό­νων της Μο­νής του Α­γί­ου Στε­φά­νου, ό­πως και των πε­ρισ­σό­τε­ρων μοναστηρι­ών, χά­νε­ται στα βά­θη των αι­ώ­νων και κα­λύ­πτε­ται α­πό την α­χλύ των θρύ­λων και των παραδό­σε­ων.

Πό­τε είχε κτι­στεί ο αρ­χι­κός πα­λαι­ός να­ός του Α­γί­ου Στε­φά­νου, τον ο­ποί­ο αν­τι­κα­τέ­στη­σε στα μέ­σα του ΙΣΤ΄ αιώ­να με το ση­με­ρι­νό να­ό ο ι­ε­ρο­μό­να­χος Φι­λό­θε­ος, δεν εί­ναι εξα­κρι­βω­μέ­νο. Πι­θα­νό­τα­τα κα­τά το ΙΔ΄/ΙΕ΄ αι­ώ­να, ό­πως έγι­νε και με τους να­ούς σχεδόν ό­λων των άλ­λων με­τε­ω­ρι­κών μο­νών.

Ας ση­μει­ω­θεί ε­δώ ό­τι η Μο­νή του Α­γί­ου Στε­φά­νου εν­δι­α­φε­ρό­ταν, κα­τά πα­ρά­δο­ση, ι­δι­αί­τε­ρα για την ελ­λη­νι­κή παι­δεί­α και τα γράμ­μα­τα. Ὁ δι­ά­ση­μος ιε­ράρ­χης και ελ­λη­νο­δι­δά­σκα­λος Δω­ρό­θε­ος Σχο­λά­ριος (1812-1888), α­πό το χω­ριό Βεν­τί­στα (ση­με­ρι­νό Α­μά­ραν­το) της ε­παρ­χί­ας Κα­λαμ­πά­κας, κα­τέ­φυ­γε στη μο­νή αυ­τή, γύ­ρω στα τέ­λη της τρί­της δε­κα­ε­τί­ας του ΙΘ΄ αἰ. για να ι­κα­νο­ποι­ή­σει την έ­φε­ση του προς τη μόρ­φω­ση. Αλ­λά και πρό­σφα­τα, στη δε­κα­ε­τί­α του 1970, λει­τούρ­γη­σε με επι­τυ­χί­α στη Μο­νή του Αγί­ου Στε­φά­νου Ορ­φα­νο­τρο­φεί­ο - Δη­μο­τι­κό Σχο­λεί­ο θη­λέ­ων, με δι­δα­σκά­λισ­σες αγι­ο­στε­φα­νί­τισ­σες μο­να­χές.